“Logica brengt van je van A naar B, verbeelding brengt je overal.”
In deze rubriek geven we gouden tips over inspirerende, leuke, maar vooral boeiende voorstellingen. Vandaag vertelt Theun Plantinga (34) over zijn favoriete voorstelling. Theun is zowel acteur als regisseur en sinds zijn achttiende werkzaam in het theater. “Ik ben vroeg begonnen en heb daarbij de mazzel dat het zich in de loop der jaren ontwikkeld heeft tot hele diverse werkzaamheden.”
CLOWN VAN DE KLAS
Ik ben hoofdzakelijk acteur, maar daarnaast maak ik in het Vondelpark Openluchttheater voorstellingen met kinderen. Ook ben ik regieassistent bij de nieuwe Nederlandse Telefilm: “Get Lost”. Ik presenteer bingo’s tot benefietgala’s, soms zing ik een liedje op tv bij Tijd voor Max en ik speel onder andere een gastrolletje in Het Klokhuis. Kortom: ik hou van het vak en ik ben erg blij dat ik dat op vele vlakken mag uitvoeren.
Daar leerde ik “in het moment” te spelen
De liefde voor theater zat er al vroeg in. Op de basisschool noemden ze mij de clown van de klas en presenteerde ik allerlei evenementen die we met school hadden. De eerste opstap richting het professioneel acteur waren de theaterdiners in Friesland. Dan had je een vast script, maar tussen de gangen door ook veel improvisatie aan tafel. Daar leerde ik “in het moment” te spelen. Dat is voor acteurs zo belangrijk, spelen in het ‘hier en nu’. Je kan alleen maar goed acteren als je leert spelen vanuit de situatie op dat moment.
VAN DORPSTONEEL TOT PROFESSIONEEL ACTEUR
Op mijn achttiende werd ik gespot bij het dorpstoneel door Hetty en Ben van der Knaap. Ben was de toenmalig zakelijk leider van Tryater. Zij zagen blijkbaar iets in mij en zeiden dat ik auditie moest door voor “Hansje Brinker”. Ik deed auditie met het liedje: zestien dadelijk zeventien, uit de Sound of Music. Bruun had als commentaar bij de vorige auditant dat hij het wel beter had kunnen vertellen en ook voelen. Ineens bedacht ik me dat mijn liedje een duet was en de enige manier om het goed te doen zou zijn om beide personages te spelen in het lied. Zo gezegd, zo gedaan. Hilariteit alom, maar het heeft me wel de rol bezorgd. De rollen en kansen stapelden zich op en het kneiterhard gewerkt om te komen waar ik nu ben. Dat is geen arrogantie, maar zoals Bruun ooit tegen me zei: “Je bent een uitzondering dat je dit mag doen zonder Toneelschool”. En dat is waar. Ik denk bij elke première altijd weer: “Ik ben maar dat jongetje uit Feanwâlden en kijk wat ik sta te doen”.
Ik ben maar dat jongetje uit Feanwâlden en kijk wat ik sta te doen
FAVO GENRE VAN THEUN
Ik ben zelf enorm gek op muziektheater en komedie. Theater is voor mij ritme en timing. Dat is sowieso belangrijk, maar zolang ik me kan herinneren ben ik gek op de techniek ervan. Ik ben zelf voornamelijk komediespeler en kan me tot aan de laatste voorstelling bezig houden met waarom een lach niet werkt of hoe de opbouw naar een grap zou moeten zijn. Daarbij is een draai met je hoofd al killing, of een woordje teveel in een zin al funest. Nou, dat gefriemel tot op de millimeter vind ik heerlijk. En gewoon door puzzelen met publiek erbij, want dan weet je of iets werkt. Alles kan altijd beter.
TINA DE MUSICAL
Tina de musical houdt mij momenteel bezig. Het gaat erg goed, maar ik ben nog zeer druk met ritme en timing en routes op toneel. Er komt veel bij kijken maar ik ben al wel erg tevreden. We hebben een fantastische ploeg mensen en de voorstelling is tot nu toe een feestje in alle zalen waar we spelen.
DE FOYER
Ik mis zelf nog wel eens de beleving van een voorstelling in de foyer. De magie van theater begint pas in de zaal, en dat zou bij sommige gevallen anders kunnen. We gaan het nu bij Tina bijvoorbeeld al proberen te bewerkstelligen. Voor aanvang is er in de foyer een optreden een podium waarop “Droppies” optreden met een dans. “Droppies” zijn de kinderen die na de audities voor Tina geen rol hebben gekregen en toch een podium krijgen om hun kunsten te vertonen.
THE PLAY THAT GOES WRONG
De laatste voorstelling die ik zag was: The play that goes wrong. Toevallig in een regie van Bruun Kuijt bij wie ik debuteerde. Ik was zeer onder de indruk van de timing. Deze voorstelling bestaat uit zoveel afspraken die vast staan. Deze voorstelling komedie ten top, dus ik zat te smullen van de techniek erachter. Ik vind het altijd heerlijk om te kijken naar de keuzes die een acteur maakt in zijn spel, of hoe iemand zijn lijf inzet.
FIJNE HERINNERINGEN
“Seks Tips, wat je van nichten leren kan”, die ik vorig seizoen speelde is een fijne herinnering. De voorstelling bleek een enorm succes. De zalen zaten vol. We trokken jong en oud, aso tot chique en er zeten evenveel mannen in de zaal als vrouwen. Voor mij was dit de ultieme avond uit voor ons publiek. Het goede nieuws is dat we waarschijnlijk in seizoen 2018-2019 langs de kleine theaters in Nederland mogen touren. Daar ben ik supertrots op.
Dat was bij Billy Elliot de musical die ik zag op West End. Hij draaide al een tijdje, maar ik wilde absoluut niet gaan kijken, omdat Byilly Elliot mijn lievelingsfilm is.
Bruun Kuijt had Billy Elliot gezien en wees mij erop dat ik moest gaan kijken. Ik ben toen op zijn aanraden gegaan, maar ik was nog altijd super sceptisch. Maar wow, vanaf de eerste noten van de muziek en de eerste zinnen die ik hoorde was ik gegrepen. Ik heb geloof ik de hele voorstelling gejankt. Tot op het bot was ik ontroerd van de schoonheid van de voorstelling, het thema, het spel en de muziek. Al met al ben ik nog zes keer terug geweest op West End. Zo kon ik genieten van het mooiste wat er bestond op theatergebied, en het bracht me weer even thuis in Yorkshire waar ik stage had gelopen. Heerlijk!
© omslagfoto is gemaakt door collega Ridder van Kooten
Bedankt voor dit interview Theun! Erg inspirerend om te lezen dat je ook zonder toneelschool het zover kunt schoppen. Binnenkort komt er een “achter de schermen” filmpje online met jouw collega’s van Tina de Musical: Mylène & Rosanne!